De Halt story

De Halt story

DR. Albert R. Hauber | 2001 | Tijdschrift J*
3,90
Gratis voor abonnees.

Omschrijving

De traditionele sancties zoals daar zijn het parketstandje, de geldboete en de gevangenisstraf, voldoen niet aan de eis dat straffen en maatregelen pedagogisch verantwoord zijn. Bovendien vindt de tenuitvoerlegging van die sancties vaak in tijd zo ver verwijderd van de daad plaats, dat het gevoel dat daad en straf bij elkaar horen niet ‘meer kan worden opgewekt bij de jeugdige dader. Justitie is nu eenmaal al jaren structureel overbelast. Trouwens heel vaak gebeurt er niets, of, en 2o gaat het meestal, omdat de dader niet is opgepakt, of omdat de zaak om welke reden ook, niet wordt vervolgd. Deze situatie bleef lange tijd onbevredigend. ‘Toch moest er meer gebeuren om iets te veranderen. Een combinatie van factoren zorgt in de regel voor een gunstig uitgangspunt om tot verandering te besluiten.  

Vandalisme en graffiti:

een probleem Het was 1979. Er gebeurden twee dingen - die overigens niets met elkaar te maken hebben - bijna tegelijkertijd: ons land kwam in een diepe economische depressie, waardoor overheden, ook lokale, sterk moesten bezuinigen, nadat - aangestoken door TV beelden uit de VS van bijvoorbeeld de New Yorkse A-train - graffiti en vandalisme schrikbarend waren toegenomen. De kosten voor reinigen en repareren liepen hoog op juist in een periode dat dat slecht uitkwam. De gemeente Rotterdam wilde, alert als altijd, sterk bezuinigen op de herstel - en schoonmaakkosten van vandalisme en graffiti. Niet door dat achterwege te laten, want dat zou alleen maar tot escalatie aanzetten, zo wisten ook zij uit experi- ‘menteel onderzoek van Zimbardo (1969). Deze vorm van (kleine ) criminaliteit moest omlaag en deskundigen zouden wel weten hoe dat moest. Van Dullemen en Hauber kregen die taak. Zij hadden daarvoor geen blauwdruk beschikbaar. Zij gingen praten met jongeren die waren gepakt voor graffiti en deden dat - om vertrou- ‘wen te wekken - in hun eigen woon- of werkomgeving.