Verkenning stelsel schuldhulpverlening

Omschrijving

Inleiding

In de afgelopen jaren ontstond er de nodige onvrede over de aanpak van problematische schulden. Er was veel aandacht voor knelpunten en tal van partijen zochten naar mogelijkheden om de aanpak te verbeteren. Een gemeenschappelijke deler in de inzet van alle betrokkenen is de wens dat burgers die met schulden worstelen eerder om hulp vragen, dat het voor hen helder is welke hulp ze waar kunnen krijgen en dat schulden sneller worden opgelost. In de context van die veelheid aan initiatieven is er behoefte aan een verkenning van mogelijke aanpassingen van het stelsel. Zo heeft de Tweede Kamer via de motie-Van Beukering-Huijbregts gevraagd om een beschouwing op het geheel, gericht op een ‘overzichtelijke en effectieve schuldhulpverlening’ (Kamerstukken II 2020-2021 24515, nr. 594). Naast deze fundamentele vraag wordt er in de Tweede Kamer en het publieke debat nadrukkelijk ook gevraagd om versterking van het minnelijk traject. In dit licht wordt er onder meer gevraagd om zaken zoals meer dwang in het minnelijke traject (Kamerstukken II 2019-2020 24515, nr. 515), een wettelijk recht op een aflospauze, een wettelijke reactietermijn (Kamerstukken II 2019-2020 24515, nr. 514) en een betere bescherming van kleine schuldeisers bij medewerking aan een minnelijk traject (Kamerstukken II 2020- 2021, nr. 597). Met daarbij ook de vraag welke (neven)effecten daarvan verwacht kunnen worden. 

Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) heeft Regioplan Beleidsonderzoek, het lectoraat Schulden en Incasso van Hogeschool Utrecht en mr. dr. Arnoud Noordam van Noordam Advocaten gevraagd om een verkenning uit te voeren van het stelsel van de schuldhulpverlening. In de verkenning worden vier maatregelen die gericht zijn op verbetering van het stelsel beoordeeld.