2013
Terwijl de zogeheten derde levensfase (ongeveer 65 tot 75 jaar) bijna synoniem is komen te staan aan een periode waarin fitte senioren genieten van nieuwe vrijheden en kansen (Bleumink & Geluk, 2007), staat tegelijkertijd het beeld van aftakeling bij de oudere ouderen in de vierde levensfase nog recht overeind. Deze beelden van de ouderdom roepen de vraag op hoe verschillende leeftijdsgroepen het ouder worden, en de winst daarvan, eigenlijk zien.
COLUMN - Je persoonlijkheid behouden
COLUMN - Waarom moed nodig is als je ouder wordt
Moslims leven in overeenstemming met de richtlijnen van de Koran en overeenkomstig het voorbeeld van de profeet Mohammed (de Sunnah). Zij zouden dit als ideaal leven moeten proberen te bereiken en dienen de normstellende instructies na te volgen, zoals die in de Koran en de Sunnah worden uiteengezet.
Frits de Lange houdt van het leven en wil er dan ook zuinig op zijn. De discussie over voltooid leven vernauwen we volgens hem onterecht tot hulp bij zelfdoding. Het gaat mensen niet zozeer om de vraag 'dokter, verlos mij van het lijden', maar 'hoe voorkom ik dat ik een ellendige dood sterf?'. Het groeiende belang van zelfbeschikking in onze cultuur zet de euthanasiewetgeving onder druk, maar er zijn volgens De Lange onvoldoende redenen om de wet aan te passen.
Om goede palliatieve zorg te kunnen verlenen is het nuttig te weten welke voorkeuren mensen hebben ten aanzien van zorg en behandeling bij het levenseinde. Dan kan de zorg hierop worden afgestemd. Het gaat dan bijvoorbeeld om wensen over behandelingen die mensen wel of juist niet meer willen hebben, omdat deze behandelingen de kwaliteit van leven kunnen beïnvloeden. Belangrijk is dan dat mensen hun voorkeuren kenbaar maken.
In 1991 heeft de jurist Huib Drion (f 2004) in een kristalhelder essay 'Het zelfgewilde einde van oudere mensen' een barrière geslecht: hij heeft in het openbaar aan de orde gesteld dat er mensen zijn die hoog bejaard zijn wier levenszin dooft. Zij willen niet langer leven. Drion bepleitte de mogelijkheid om hen gerustheid te geven en de mogelijkheid te bieden zelf met deskundige hulp een eind aan het leven te maken. Drion kadert deze wens nadrukkelijk als losstaand van euthanasie.
Een kwaliteitsstandaard ondersteuning bij levensvragen van ouderen in de langdurende zorg, willen we dat wel? Voor de voorstander ervan een interessante uitdaging want er zijn tegenstanders uit twee kampen...De een vindt het een inflatie van het begrip kwaliteitsstandaard en de ander juist een inflatie van het begrip ondersteuning bij levensvragen.
'Verzorgd van de wieg tot het graf' het adagium van de verzorgingsstaat gaat niet meer op. Een groot deel van de naoorlogse generatie die had gerekend op de zekerheid van AOW en pensioen op 65 jarige leeftijd, leest nu dagelijks in de krant dat het allemaal minder wordt. Men kan er niet meer op vertrouwen dat, als er gebreken komen, er allerlei regelingen en instellingen zijn om met een gerust hart een verzorgde oude dag tegemoet te kunnen zien. In relatief korte tijd zijn veel zekerheden op de tocht komen te staan. De verzorgingsstaat is onbetaalbaar geworden, heet het. En nu is de burger aan zet.
Mevrouw Kok is 87 jaar en gaat elke avond slapen met de hoop dat ze niet meer wakker wordt. Sinds 15 jaar is ze weduwe. Ze woont in een serviceflat dichtbij haar dochter en deze komt een paar keer per week langs. Haar zoon komt eens in de maand op bezoek. Dat is fijn maar desondanks vindt mevrouw Kok het allemaal genoeg geweest.
Als je als patiënt het gevoel hebt dat je regie hebt over je behandeling, ben je dan ook meer tevreden over de kwaliteit van zorg? Dit klinkt aannemelijk, maar is nooit wetenschappelijk onderzocht. Het VUmc brengt hierin verandering met het onderzoeksproject 'Regie, sociaaleco-nomische status en ervaren kwaliteit van ontvangen zorg'.
Het dansproject "Act Your Age" brengt choreografen samen rond het thema ouder worden. Maar wat betekent het om "naar je leeftijd te handelen" zoals de projecttitel aangeeft, en hoe kan de professionele danskunst ertoe aansporen om de vaak eenzijdige beeldvorming van ouderen te bevragen?
Door de vergrijzing zijn er steeds meer helpende handen nodig in de zorg. Vanwege de stijgende kosten die dit met zich meebrengt, worden mensen steeds meer gestimuleerd om voor zichzelf en voor elkaar te zorgen. Dit heeft soms schrijnende situaties tot gevolg. Robots kunnen hierbij een uitkomst bieden om patiënten en zorgverleners te ontlasten.
Het is geen nieuws dat de zorgkosten stijgen en er een gebrek aan (goed opgeleid) personeel in de zorg dreigt: de houdbaarheid van de zorg staat onder druk. Een van dé oplossingsrichtingen die vaak genoemd wordt om de zorg ook in de toekomst houdbaar te houden, is het benutten van 'eigen kracht'. Hoewel uit de maatschappelijke discussie blijkt dat dit benutten van eigen kracht zijn grenzen kent, biedt het ook vele kansen. Bijvoorbeeld voor mensen die in de derde levensfase verkeren.
Er bestaan hoge verwachtingen van wijkgerichte samenwerking en laagdrempelige voorzieningen in de wijk. Maar waar lopen professionals en managers tegen aan als zij samenwerken over organisatiegrenzen heen? Hoe kunnen grenzenwerkers en grensobjecten worden ingezet om samenwerking te laten slagen?
In het licht van de participatiesamenleving is er hernieuwde aandacht voor gemeenschappelijk wonen van ouderen. Honderden woongroepen wonen al jaren samen. Hoe functioneren deze in de praktijk? Hoe zelfredzaam zijn ze op de lange duur? Is een woongroep van ouderen wel een duurzaam alternatief?
Door onze zintuigen ontvangen wij informatie over de wereld om ons heen. Bij het bouwen van woningen is het van belang dat deze informatie op prettige wijze tot ons komt. Aspecten als licht, temperatuur en geluid zijn bij uitstek verbonden aan het functioneren van een gebouw. Bij het ontwerp en de inrichting van zorggebouwen dienen we dan ook rekening te houden met de zintuiglijke aspecten, zeker indien de bewoners ouderen met dementie zijn. In dit artikel wordt een beknopte samenvatting gegeven van de analyse van de problemen en de oplossingen. Dit wordt gepresenteerd binnen een viertal domeinen: binnenklimaat, geur, licht en geluid.
De bladen stonden er - in ieder geval de eerste helft van dit jaar - opeens weer mee vol: de verhoogde eigen bijdrage op grond van de AWBZ. Een van die heerlijke onderwerpen voor feestjes en partijen of bij het kopje koffie met de buurvrouw. De angst zat er al snel weer goed in. Moest men (wederom) zo snel mogelijk alles wegschenken aan de volgende generatie of nieuwe clausules maken in de testamenten, of moest het vermogen zelfs in de bv.?