Hoofdstuk 2: Wie zichzelf privatiseert kan wereldburger zijn

Omschrijving

De context van dit stuk is snel geschetst.

Gedurende decennia heeft men zowel in onderzoek als in beleid het ‘etnische minderheden-model’ aangehangen, waarbij ‘integratie’ de voornaamste vector was waarlangs de multiculturele samenleving gestalte zou krijgen. In het laatste decennium merkt men een zekere verstrakking van dit integratiemodel, en het model krijgt geleidelijk ook een nieuwe naam: ‘inburgering’. De nieuwe naam verbergt een impliciete theoretische verschuiving van collectieve visies op integratie (integratie was een groepsproces, dat zich bijvoorbeeld via verschillende allochtone ‘generaties’ voltrok) naar meer individuele visies. Inburgering is een individueel ‘gelijke kansen-traject’, en sluit in die zin aan bij an- dere brede en consensuele verschuivingen in het politieke en sociale vertoog en in de structuren, en vindt zo aanhechtingspunten bij zowel liberale als christen- en sociaal-democratische programma’s.